Jacques en Kitty in NZ- deel 2

Vrijdagmiddag waren ze weer in Thames en hebben ze Jeroen opgepikt uit het kinderdag verblijf (heeft hij even in de campervan voorin mogen rijden MOOI!!) en zijn ze naar het strand geweest enzo. Toen we thuis kwamen had papa voor het eten gezorgd; biefstukken voor Maarten en Kitty en mosselen voor pa en mij. Ze waren lekker, maar erg groot; de kleinste mossel was denk ik 5 cm! Zaterdag zijn we langs de kust naar Coromandel gereden met een omweg naar een Kauribosje. Daar was ik zelf ook nog niet geweest en iedere keer als je die enorme bomen ziet blijft het indrukwekkend. De oudste boom die daar nog stond was 600 jaar oud, maar ze kunnen 4000 jaar worden... In Coromandel geluncht en toen doorgereden naar Cook's beach. Toen we daar aankwamewn begon het natuurlijk prompt te regenen, heel flauw. Gelukkig klaarde het daarna op en konden we nog van de zon genieten en met Jeroen zandkastelen bouwen. Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan want het was etenstijd voor Jeroen. Daarna nog lekker op het deck gezeten en proberen sterren tekijken. De volgende ochtend was het ontbijten, laatste spullen inpakken en uitzwaaien. Dat blijft toch wel een shit-moment moet ik zeggen. Bah. Maar goed, dat hoort erbij. Al met al was het superleuk om ze weer te zien en is het erg balen dat NZ zo ver weg is. Zet ons toch ook weer aan het denken moet ik zeggen, zeker als je ziet hoe Jeroen er van geniet en anderom ook.

Inmiddels zit de Kerst er op en gaan we op weg naar het nieuwe jaar. Alvast een goed uiteinde en tot in het nieuwe jaar!

Jacques en Kitty in NZ

Maandag de 10e landden papa en Kitty in Auckland en kwamen na het ophalen van hun sleepervan naar ons toe. Ik had er lang naar uitgekeken en het was nog even spannend of ze wel zouden komen omdat het niet zo goed ging met m'n oma. Maar aangezien ze stabiel was hadden ze toch besloten om te komen.
Ondanks dat ik papa en Kitty al meer dan een jaar niet meer gezien had, was het na een dikke knuffel alweer als vanouds. Jeroen vond opa en Kitty helemaal geweldig en liet meteen al z'n speelgoed zien. Uiteraard waren er ook cadeautjes meegenomen en zo werd Jeroen weer verwend met een nieuwe aanwinst voor z'n wagenpark. Nadat we bijgekletst hadden zijn we een rondje gaan lopen met Jeroen op z'n fiets en konden ze de Firth en de bushbush zien.
Dinsdag zijn we naar de Kaurangahake Valley geweest en hebben we daar rondgewandeld. Ik had nog de zaklamp mee willen nemen, maar die was ik uiteindelijk toch nog vergeten, dus we hebben door het pikkedonker door de tunnels gelopen. Jeroen zei de hele tijd: "Is spannend, een tunnel, is spannend!" Daarna zijn we gaan lunchen bij de Duitser. Er was een of andere zakenlunch,
maar wij hebben lekker buiten onder het afdak gezeten en zitten smullen van ons eten.
Daarna zijn we nog naar de square Kauri gereden en hebben nog even thee gedronken bij de watergardens.
De volgende dag vertokken ze om iets meer van het noordereiland te zien en we zouden ze vrijdagavond in New Plymouth weer ontmoeten. Aangezien we allebei vrijdag moesten werken werd het wel een latertje, maar we reden om een uur of tien toch de camping op en na even gekletst te hebben gingen we slapen.
Zaterdag zijn we na een lekker ontbijt naar Mount Taranaki gereden. In een volledig plat landschap rijst er opeens een berg omhoog, heel bizar. Jammer genoeg werkte het weer niet echt mee en konden we de top alleen maar tussen de wolken door zien. We zijn een stuk omhooggelopen naar de skipiste (je kunt er niet naartoe rijden en moet er dus wel wat voor overhebben als je daar een afdaling wilt maken!) en hebben daar even in een schuilhut gezeten en zijn daarna weer terug gelopen. Op de terugweg nog even een semi-skihut aangedaan en daar lekker thee met taart gegeten. 's Middags ben ik met papa en Kitty naar het strand (met zwart zand) geweest en hebben we in de Tasman zee gezwommen. Grappig hoor; zo sta je op een berg en 's middags lig je in de zee! 's Avonds hebben we geBBQed en zijn vooral Kitty en Maarten lekgeprikt door sandflies. De volgende dag wilden we nog even in de haven gaan kijken, maar dat stelde niks voor. In ieder geval qua jachthaven, we zagen wel een enorm containerschip (of blokkenboot zoals Jeroen het noemt). Toen zijn we nog naar een strand verderop gereden en daar kwamen we middenin een life-savers contest terecht. Oftewel allemaal kindjes in clubbadpakken die allerlei testjes moesten doen (de eerste bestond uit parade-lopen op duitse muziek, echt waar!!!). Papa, Kitty en Jeroen hebben samen zandkastelen gebouwd en toen Kit eenmaal een keer water in de gracht had gegooid was het hek van de dam en werd het emmertjes water halen geblazen! Tegen twaalf uur was de koek op; ik was hardstikke moe door chronisch slaaptekort en de kids waren ook afgebrand. Dus we zijn maar iets eerder richting huis gaan rijden dan het oorspronkelijke plan was. Papa en Kitty reden verder op route 45, de surfers highway.

MERRY CHRISTMAS!!!!

Zalig Kerstmis voor iedereen!!

Zo, voor ons zit de kerst er alweer op aangezien ze hier eigenlijk alleen maar 1e Kerstdag vieren. 2e Kerstdag is hier Boxing Day en dan gaat iedereen hier naar het strand of naar de superuitverkoop die hier dan is.
Zoals in NL iedereen op een witte Kerst hoopt, hoopt hier iedereen op een zonnige Kerst. Nou, dat was het dus niet! De dag begon veelbelovend maar het eindigde in regen, wind en wolken.

We zaten vanochtend al om kwart voor acht aan het kerstontbijt met zelfgebakken kerststol (en eigengemaakte spijs!) en croissantjes. Jeroen was helemaal onder de indruk van de (mini)kerstboom.........omdat er snoep inhing ipv kerstballen. "Mooie kerstboom, met snoepies in!!".
Na het ontbijt hebben we met wat mensen in NL geskyped en gebeld en de rest van de dag wat gerelaxed en met de kindjes gespeeld. 's Avonds kwamen Raelene, Cath en Cath's moeder bij ons eten. Wij hadden gedacht dat we lekker buiten in de zon op het deck konden BBQen, maar helaas pindakaas, dat ging dus niet door! Maarten heeft buiten onder de carport snel de vleesjes gebakken en daarna hebben we alles binnen opgegeten. Maar het was wel lekker en gezellig, dus dat is het voornaamste!

We wensen iedereen gezellige feestdagen en een super 2008!

Meer foto's en laatste nieuws

Eindelijk dan nog de laatste foto's met Lukas en Marieke gemaakt met de zelfontspanner.
Jasper heerlijk aan het slapen in z'n wipstoel op het schapenvachtje.
Jeroen op z'n nieuwe fiets, een echte Raleigh met duwstang! Hij kan wel bij de pedalen, maar is nog net te klein om ze rond te trappen (maar niet om te remmen :) ). Als we een rondje lopen zorgt hij zelf voor het sturen (moet hem er wel aan herinneren als we van het pad af dreigen te raken...want sturen en rondkijken gaat niet zo goed samen!) en hij weet de bel ook te vinden. Hij vindt het helemaal geweldig en wil ook z'n helm op als we op pad gaan (dat is hier verplicht). Sinterklaaspost met snoep en cadeautjes.

Zo, volgens mij ben ik nu wel helemaal bij. Oh ja, nog 1 nieuwtje: Jasper kan omrollen van z'n rug naar z'n buik. Dat deed hij gisteren voor het eerst terwijl we allebei aan het kijken waren, dus dat was een goede timing! Vanochtend heeft hij de truuk nog een aantal keren herhaald, dus dat zit er wel goed in; nu wachten totdat hij van buik weer naar z'n rug rolt.

Ok, nu ga ik echt stoppen en frites met echte hollandse kroketten eten van de winkel uit het dorp. Dat wordt dan de eerste keer in een jaar tijd, lekkerrrrrrr!

Groetjes, Esther

Meer Sinterklaasfoto's

Maarten's surprise, Jeroen met z'n Waffie (en een hond gepikt uit de winkel), de zwarte Pieten en de resten van het Sinterklaasfeest.

Sinterklaas

Hallo!

Inmiddels is Sint weer naar Spanje vertokken, maar hij heeft via een omweg NZ ook nog even aangedaan en hij kwam afgelopen woensdag in de kliniek op bezoek. Een hele groep medewerkers had zich verzameld in de Thames branch en zat in volle spanning te
wachten. Wij dus ook. Jeroen zat eerst heel relaxed in een stoeltje wat sap te drinken en zich te verwonderen over alle drukte en toen sprongen 2 Pieten naar binnen onder het uitslaken van wilde kreten en met vreemde bokkesprongen. Tsja, dat was toch wat veel van het goede voor Jeroen en die barstte dan ook in tranen uit. Hij vloog in m'n armen en wilde niet meer losgelaten worden. Zelfs Sinterklaas die hem vriendelijk toesprak maakte het alleen maar erger.... Dus ik ben maar met Jeroen vissen gaan kijken in de winkel terwijl Sint de eerste pakjes begon uit te delen. Na een half uur hebben we Jeroen weer naar binnen gelokt met wat snoepjes en met Waffie veilig in z'n armen zijn we langzaamaan richting Sinterklaas opgerukt totdat we zelfs zowat op de 1e rij zaten! Toen de kinderen aan de beurt waren kregen Jeroen & Jasper hun cadeautjes en kon Zwarte Piet Jeroen zelfs een handje met strooigoed geven zonder dat hij begon te huilen. Dat ging dus al wat beter gelukkig! Maarten kreeg een gedicht van een heel abstracte Rijmpiet (lees: we konden er geen touw aan vastknopen?!), maar een wel een surprise die voor wat hilariteit zorgde (zie foto) en uiteindelijk een schort bleek te zijn en ik kreeg een mooi gedicht en een grote plant. Dacht ik.... maar het was de surpise en er zaten nog echte kiwi-souvenir-cadeautjes in! Die vond ik pas toen we thuis waren, oeps! Maar iemand had die plant echt heel goed gemaakt en ik was er mooi ingetrapt! We vonden zelfs dat onze verzinsels ook wel geslaagd waren; Maarten was behoorlijk goed op dreef met dichten en heeft mij een handje geholpen. En de surprises waren simpel maar doeltreffend zullen we maar zeggen! Het was een echt Hollands avondje met pepernoten, taaitaai, bitterballen, kaas/worst/uitje/augurk hapjes en als klap op de vuurpijl een banketletter. Die was gemaakt door Joanna, een assistente bij Maarten op de praktijk met een NLse moeder. Hmmmmmm!
De Hulpsinten met hun kleine bruine Pietje hadden ook nog een pakje opgestuurde vanuit NL met lekker veel strooigoed en cadeautjes voor de jongens. DANKJEWEL SINTERLAAS !! Al met al hebben we dus een leuke Sinterklaas gehad, zelfs zover weg!

Afgelopen week ben ik met de kids bij het NZse consultatiebureau geweest voor wat weeg- en meetwerk. Jasper was 7.2 kg en 62 cm en Jeroen 14 kg en 90 cm. En ze zijn beide met vlaf en wimpel geslaagd voor wat ze allemaal moeten kunnen voor hun leeftijd. Jeroen scoorde vooral goed met z'n spreken (de mevrouw heeft NLse ouders, dus verstaat alles wat hij zegt)!

We missen Rocky natuurlijk nog steeds en het heeft wel wat tijd gekost om het een plekje te geven. Het kwam ook zo onverwacht. Jeroen vraagt nog wel om haar en dan zeggen we maar dat ze weg is. We zien haar nog steeds vanuit een ooghoek liggen of denken dat we horen mauwen, maar we hebben er nu wel vrede mee.
Momenteel hebben we een poes van de praktijk te logeren; ze is drachtig en moet ergens met de kerst jonkies krijgen en ik denk dat we dan wel een kitten willen houden. Maar ze moet zich eerst wel wat beter gaan gedragen, want ze terroriseert Floyd nu en dat willen we niet! Als ze dat blijft doen dan moet ze toch maar naar m'n baas om daar te gaan bevallen.

Morgen komen papa en Kitty aan in Auckland en zijn dan hier tot net voor de Kerst. De plannen zijn nog niet helemaal duidelijk. Ze hebben een campertje gehuurd en gaan wat rondtoeren, maar natuurlijk ook tijd met ons doorbrengen. Ik heb er zin in!

Tot de volgende keer,
groetjes Esther

Rocky

Vandaag hebben we geheel onverwacht Rocky moeten laten inslapen. Sinds zaterdag ademde ze iets geforceerd. Vanwege het erg warme weer dachten we dat haar hart het mischien moeilijk had maar het bleek een tumor in de borstholte te zijn.

Na bijna 14 jaar is ze opeens foetsie. We zijn er erg verdrietig om en missen haar nu al.

Afscheid Lukas & Marieke :-(

Afgelopen donderdag kwamen Lukas & Mariek aan in thames voor hun laatste dagen in NZ. Donderdag avond hebben we lekker gefreubeled, gegeten en op tijd naar bed. Vrijdags moest Esther werken en Jeroen en Jasper waren op het KDV. Dus Lukas, Marieke en ik konden lekker een dagje de Coromandel verkennen. Ze hadden al een rondrit over de Coromandel gemaakt dus ik heb ze meegenomen over weggetjes waar je met de camper niet mag komen.

Via de Tapu Coroglen Road hebben we eerst naar de Square Kauri gekeken, en vervolgens zijn we via de 309 Road bij de kauri Cove uitgekomen. Die laatste had ik zelf nog niet gezien en het was behoorlijk indrukwekkend. Een stuk of 10 volwassen kauri's bij elkaar. Blijven imposante gevallen.

Daarna hebben we lekker gelunchd in Coromandel. Lekkere chili, met salsa, creme fraiche en tortilla chips. Mjam mjam. Ook nog even bij de FVC kliniek in Cormandel binnen geweest. Dat was erg klein en primitief daar. Bestaat eigenlijk maar uit 1 kamer die operatie zaal, spreek kamer en receptie in 1 is. Heel apart en het contrast met Thames is wel erg groot.

Daarna zijn we doorgereden richting Kenedy bay. Onderweg gestopt bij Lucas outlook (konden we natuurlijk niet overslaan) en tot slot lekker gededdeld bij Kennedy bay. Schelpen gezocht, pootje gebaad (water was al gewoon warm) en pringles gegeten. Daarna weer op huus aan, eten en vroeg naar bed. Ik was erg gaar van een hele dag rijden, maar het was een lekker relaxed dagje met heerlijk weer.

Zaterdag moest esther weer werken en hebben lukas en (vooral) Marieke de camper opgeruimd en schoongemaakt. De camper moest om 15:00 ingeleverd worden dus ze moesten al vrij vroeg weg. Om 12 uur was Es weer thuis en hebben we nog even met zijn allen gelunched. Daarna was het tijd om afscheid te nemen. Dat was minder leuk en Esther en ik hebben allebei een tijdje met natte oogjes rondgelopen.

Al met al vonden we het ontzettend gezellig dat ze zijn langsgeweest. Leuk om Marieke live te zien, en leuk om Lukas weer eens te zien. Ook Jeroen vond het gaaf en hij heeft heerlijk met ze gespeeld. Vooral met Lukas spelen vond hij mooi. Hij zit nog steeds in de auto: was leuk met Lukas" te zeggen.

Al met al een geslaagd bezoek!

Slot foto's

Vervolg Foto's

Weerzien Lukas & Marieke

Na Lukas meer dan 1 jaar niet gezien te hebben, en Marieke alleen op de webcam, hadden we afgelopen weekend afgesproken in Taupo. De rit er naartoe en het wachten tot ze aankwamen was wel even spannend, maar grappig genoeg was het eigenlijke weerzien een soort anti-climax: het was net of ik Lukas vorige week nog had gezien en dankzij onze webcam sessies was het net of we Marieke ook al veel vaker live gezien hadden!

Zo te zien zijn ze allebei volop aan het genieten van vakantie want ze zagen er gezond en gekleurd uit! Na het zoenen kwam de tas met kadotjes tevoorschijn en heeft Jeroen heerlijk alles lopen uitpakken terwijl wij gezellig gekletst hebben. (Iedereen bedankt voor de leuke kadotjes en kaartjes!!) Jeroen had al snel door dat het Lukas en Marieke van de webcam waren dus heeft het geweldig naar zijn zin gehad. Vooral smane met Lukas met de trekker spelen was het helemaal. Ook was er een speeltuin op de camping en daar heeft Jeroen de trampoline ontdekt. En wat een feest was dat! Springen rennen en stuiteren, hij vond het helemaal geweldig!

Na het eerste bijkletsen zijn we naar Huka Falls gereden. Daar probeert een hele rivier zich door een kloof van een meter of 5 breed heen te persen met razende kolken en spetterend schuim tot gevolg. Een indrukwekkend schouwspel. Daarna vlug Pizza gehaald want het was al laat en vervolgens nog heerlijk een biertje zitten drinken en zitten kletsen. Om een uur of 11 naar bed gegaan en de volgende dag afgepeigerd weer op: Jasper had een slechte nacht en heeft ons (maar met name Esther) aardig bezig gehouden.

De volgende dag hebben we met zijn allen ontbeten en daarna zijn we naar de stad gereden om te kijken of er een niet te lange wandeling (Lukas en marieke hadden de Tongariro crossing nog in de benen, en wij moesten ook de kids nog meezeulen) was die ook met kinderwagen genomen zou kunnen worden. Boekje gehaald bij de VVV en daarna lekker bakkie gedronken op het terras. De wandeling die we uitgezocht hadden liep van het durp langs de rivier naar de Huka falls. Het weer was zo mooi dat Lukas en ik er na een tijdje wel genoeg van hadden. Ridderlijk hebben wij dus aangeboden dat wij terug zouden lopen en dat we met de auto Marieke, Esther en de kids bij de watervallen weer op zouden pikken. We dachten slim te zijn maar uiteindelijk waren de dames binnen 10 minuten bij het eindpunt terwijl Lukas en ik een half uur terug hebben gelopen. Nah ja.

Na de wandeling terug naar de camping waar Esther en ik wat slaap zijn gaan bijhalen en Lukas en Marieke nog even naar het strand gegaan zijn.

's Avonds gezellig met zijn allen ge BBQ'd en daarna weer verder zitten kletsen. De volgende ochtend met zijn allen ontbeten en vervolgens zijn we weer ieder ons weegs gegaan. Lukas en Marieke naar Rotorua en wij weer naar huis. Donderdag avond komen ze hier weer aan en dan hebben we de hele vrijdag en een deel van de zaterdag nog om er samen op uit te trekken. Ik verheug me er nu al op.

Al met al is het weekend razendsnel voorbij gegaan. Het was leuk en heel gezellig om het hele spul weer te zien. Ook fijn om te merken dat het nog steeds goed zit met mijn broer(tje), ook al hebben we elkaar zo lang niet gezien. Nu nog een paar nachtjes slapen en dan kunnen we hier een thuiswedstrijd spelen en ze naar wat mooie plekjes meenemen. Als het weer net zo is als afgelopen weekend moet dat helemaal goed gaan komen. Rest me niets ander dan wat foto's te plaatsen!

Dikke smakkerds,

Maarten

Paspoort & Fiets

Afgelopen donderdag zijn Esther, Jasper en ik naar Auckland geweest om een paspoort voor Jasper aan te vragen. Vanwege nieuwe regelgeving heeft jasper niet automatisch ook de NZ nationaliteit gekregen en dus moesten we naar het nederlandse consulaat in Auckland. Van te voren werd ons al gewaarschuwd dat de pasfoto aan 1001 eisen moest voldoen. Allemaal heel schappelijk en makkelijk te doen voor een volwassene, maar een 10 weken oude baby vragen zijn mond dicht te houden, handen uit beeld te houden, hoofd rechtop te houden en in de lens te kijken stilzittend voor een blauwe achtergrond was toch wat te veel. Na een dik halfurr in de lokale fotozaak hadden we dan toch een pasfoto te pakken. Opgelucht naar Auckland vetrokken.

Daar aangekomen zit het consulaat in een soort kantoorflat op de eerste verdieping. De toegang bestaat uit een ENORME deur (een goede 1.5 meter breed denk ik) voorzien van zegels, wapens en met vlaggen. Als de deur dan openzwaait blijkt er aan de binnenkant nauwelijks ruimte voor de deur te zijn. het daadwerkelijk consulaat is een miniscuul kantoortje.

Uiteraard werd er gelijk om de pasfoto's gevraagd en binnen 1 seconde waren ze afgekeurd. Hell, damnit, merde. Enfin, er werd ons een fotozaak aangewezen vlak bij het consulaat en twee hele vriendelijk aziatische senioren hebben met veel geduld, zwaaien en truukjes een pasfoto van Jasper weten te maken. Hiernaast het resultaat. Wat je niet ziet is Esther die met dr' hand onder Jasper zijn truitje hem rechtop zit te houden, en mij en de aziatische mevrouw die buiten beeld Jasper naar de camera probeerden te laten kijken. Een heel circus, maar geslaagd. Deze foto werd onmiddelijk goedgekeurd en we konden weer op huus aan. Binnen 4 weken hopen we Jasper zijn paspoort binnen te hebben. Of hij tegen die tijd uberhaupt nog op zijn pasfoto lijkt????

Omdat we toch in Auckland waren zijn we ook gelijk even naar een fiets voor Esther gaan kijken. We kwamen terecht bij de Avanti superstore, voor NZ begrippen een ENORM ding, voor NL begrippen een normale fietsenzaak. Na enig speuren en geholpen te zijn door een hele vriendelijke dame zijn we geslaagd: we hebben voor esther exact dezelfde fiets gekocht als die ik al had. Het nieuwe model was net binnen dus deze was enorm afgeprijsd. Daarna nog een fietsbroek voor esther en een fietsje voor Jeroen gekocht en toen met het hele spul weer terug naar huis. Hiernaast Es met d'r nieuwe fiets. Nu nog effe wachten tot er Opa's en Oma's langskomen en dan kunnen Esther en ik er lekker samen op uit!

De beloofde foto

Hier de foto's van een lachende Jasper en nog een bonusfoto! Leuke mannen heb ik he?
Hmmm. ik moet nog even leren hoe je een foto er recht op moet zetten. Voor nu moeten jullie zelf maar even 90 graden draaien :)

Wat voeren de kids uit?

Jeroen heeft nu ontdekt dat met water spelen toch wel erg leuk is. Dus hij helpt nu iedere dag met koken (zo noemt Jeroen het als hij met water aan het kliederen is en ik aan het koken ben...) en toen ik laatst Jasper in het badje had gedaan wilde hij er ook in en met de bekertjes spelen. Het is wel een beetje een jaloerse aap, want hij wil alles wat Jasper ook krijgt/doet. Toen ik vanmiddag Jaspers mond afveegde met en doekje begon Jeroen prompt spuugbellen te produceren en moest ik zijn mond ook afvegen! En alleen knuffelen is niet voldoende, nee dan moeten we ook nog "stappen" . Dat is het equivalent van Jasper troosten als hij aan het huilen is.
Jasper begint nu echt een beetje te spelen in de box. Leuk om te zien! En het is me gelukt om hem lachend op de foto te zetten! Alleen kan ik die foto niet bij dit bericht plaatsen, omdat de MB's op zijn of zoiets. Dus die staat dan bij het volgende bericht.
Aanstaand weekend zien we Lukas en Marieke, daar hebben we erg veel zin in. We gaan hen ergens bij Taupo ontmoeten, de details zijn nog niet helemaal duidelijk. Maar het wordt vast gezellig en zij zijn de eerste van de familie die Jasper in levende lijve zullen zien. Ben benieuwd! Morgen heeft Maarten z'n vrije dag na het dienstweekend en afhankelijk van het weer gaat hij naar Coromandel city fietsen en ga ik hem daar ophalen, of we rijden naar Auckland om een paspoortvoor Jasper aan te vragen want we hebben nu z'n geboorteakte met apostille. Dat was weer een suffe bureaucratische actie. Al je NLse papieren (trouwboekje en paspoort) zijn oke, maar de NZse geboorteakte moet gewaarmerkt worden, terwijl we in NZ zijn???? En dat houdt dan in dat je eerst de akte bij het department van internal affairs aanvraagt, het opgestuurd krijgt, en het dan weer terugstuurt naar hetzelfde department, maar een andere afdeling voor de apostille. En uiteraard even je creditcard gegevens meestuurt voor de kosten. En dan moet de houder van het paspoort ook nog in levende lijve verschijnen op het consulaat, ook als hij pas 10 weken oud is. Heel nuttig, maar ja. We zullen het maar doen, niet? Anders krijgen we geen paspoort en kan Jasper NZ niet eens uit!
Zo, dat was het wel weer voor nu. Welterusten en de groeten, Esther