Monday, January 23, 2012
Kamperen op de Eastcape
Afgelopen weekend was het tijd voor ons eerste kampeeruitje in NZ. Wonder boven wonder waren al onze kampeerspullen., inclusief de tent, door de MAF controle heengekomen en konden we dus gelijk op pad.
Besloten om helemaal naar Te Araroa te rijden en van daaruit wat dingen te bekijken. Auto ingeladen (nog plek zat over zowaar) en volgetankt en zaterdagochtend op pad gegaan.
Als je vanuit Gisborne richting de Eastcape rijdt laat je stukje bij beetje de bewoonde wereld achter je. Hoe verder je komt hoe meer vervallen en verlaten huizen en fabrieken je tegenkomt en ook hele kleine huisjes waar toch nog mensen in leven... met een Dixie als WC.
De rit naar Te Araroa duurt ongeveer 3 uur en de kindjes hebben het heel goed volgehouden. Eenmaal aangekomen hebben we de camping opgezocht (te Araroa Holliday Camp) en konden we een plekje uitkiezen. Het was even puzzelen hoe die tent ook alweer in elkaar zat, maar al snel stond hij en waren de luchtbedden opgepompt.
Daarna zijn we naar het strand gelopen. de zee was erg ruw, maar er was een kreekje met heel helder water wat uitmonde in de zee. Dat was maar 10-20 cm diep en daar hebben de kindjes heerlijk in lopen deddelen. Spelen met stokken, rennen en ik heb Jeroen leren "keilen"met steentjes. Uiteraard stonden binnen no time 3 kinderen stenen in elkaars richting te keilen (ja, eva ook) dus daar zijn we maar snel weer mee gestopt.
Na een lekker middagje deddelen terug naar de camping gewandeld om daar fish and chips te eten... helaas. In de welbekende Maarten en Esther stijl was die fish and chips caravan AAAAAALTIJD open... behalve vandaag, vanwege een paarden race..... Chips.... of niet. Op aanraden van de camping baas toen naar Hicks Bay motel gereden, met fantastisch uitzicht over Hicks bay en daar lekker zitten smikkelen. All's well that ends well zullen we maar zeggen.
Daarna vroeg naar bed, want de volgende dag wilden we de zonsopgang zien bij de vuurtoren op de Eastcape en daar als eerste ter wereld de nieuwe dag begroeten. Dat betekende wel om 4:30 opstaan, kinderen inladen en 40 minuten rijden naar de Eastcape. In het pikke donker met Dikke bertha in de 4WD stand lekker over het gravel pad aan het toeren toen er opeens vuilniszakken in de berm verschenen. Vuilniszakken... die heeft een staart.... OK, bij nader onderzoek koeien naast de weg die liggen te slapen...... en vervolgens 1 met zijn dikke kont op de weg... whaaa.. remmen en er nog net langs kunnen rijden... Oeps... dus tempo wat omlaag. Dat was maar goed ook want even later wilde er 1 voor onze auto de weg opversteken. Ik het raampje opengedraaid en die koe vriendelijk doch dringend verzocht van de weg af te gaan. De koe gaaf daar gehoor aan dus wij koden verder. Ik riep nog optimistisch ... and stay there.... maar de koe was brutaal en riep heel hard MOEEEE terug terwijl wij verder reden.
Gelukkig zonder brokken bij de vuurtoren aangekomen. Moesten we alleen wel nog even 600 treden op. Esther met Eva op de rug en ik met Jasper. Intussen begon het al flink te dagen dus we hebben flink doorgestapt en waren op tijd boven. Boven waren nog een paar andere dappere dodo's die er net als wij vroeg uit waren gekomen. Langzaam werd het steeds lichter en kreeg de lucht fantastische oranje en rode kleuren. Uiteindelijk verschijnt er dan een klein streepje licht aan de horizon, wat je letterlijk groter ziet worden en met een paar minuten staat de hele zon boven de horizon. Toch wel speciaal. De zon hadden Esther en ik in Thames al regelmatig zien ondergaan, maar zo'n opkomst geeft toch wer een heel ander soort licht.
Uiteindelijk ons boeltje weer gepakt en terug naar de camping gegaan. Bij daglicht was de spectaculaire weg waarover we gereden hadden pas goed zichtbaar. Een smal pad, net boven de klippen en de zee. Erg gaaf.
De rest van de dag hebben we wat gehangen, verstoppertje gespeeld en boekjes gelezen en rond een uur of 2, na de lunch, zijn we weer teruggereden.
Al met al een heerlijk kort weekendje weg. Gaan we zeker snel weer doen!
Ik zal de foto's even in een nieuw berichtje posten.
Maarten.
P.S. Tot mijn grote opluchting werkt "goodbye sandfly" perfect om die kleine vuile bijtende etterbakken van zandvliegen op een afstand te houden en is de jeukschade beperkt gebleven! Yes!!!
Besloten om helemaal naar Te Araroa te rijden en van daaruit wat dingen te bekijken. Auto ingeladen (nog plek zat over zowaar) en volgetankt en zaterdagochtend op pad gegaan.
Als je vanuit Gisborne richting de Eastcape rijdt laat je stukje bij beetje de bewoonde wereld achter je. Hoe verder je komt hoe meer vervallen en verlaten huizen en fabrieken je tegenkomt en ook hele kleine huisjes waar toch nog mensen in leven... met een Dixie als WC.
De rit naar Te Araroa duurt ongeveer 3 uur en de kindjes hebben het heel goed volgehouden. Eenmaal aangekomen hebben we de camping opgezocht (te Araroa Holliday Camp) en konden we een plekje uitkiezen. Het was even puzzelen hoe die tent ook alweer in elkaar zat, maar al snel stond hij en waren de luchtbedden opgepompt.
Daarna zijn we naar het strand gelopen. de zee was erg ruw, maar er was een kreekje met heel helder water wat uitmonde in de zee. Dat was maar 10-20 cm diep en daar hebben de kindjes heerlijk in lopen deddelen. Spelen met stokken, rennen en ik heb Jeroen leren "keilen"met steentjes. Uiteraard stonden binnen no time 3 kinderen stenen in elkaars richting te keilen (ja, eva ook) dus daar zijn we maar snel weer mee gestopt.
Na een lekker middagje deddelen terug naar de camping gewandeld om daar fish and chips te eten... helaas. In de welbekende Maarten en Esther stijl was die fish and chips caravan AAAAAALTIJD open... behalve vandaag, vanwege een paarden race..... Chips.... of niet. Op aanraden van de camping baas toen naar Hicks Bay motel gereden, met fantastisch uitzicht over Hicks bay en daar lekker zitten smikkelen. All's well that ends well zullen we maar zeggen.
Daarna vroeg naar bed, want de volgende dag wilden we de zonsopgang zien bij de vuurtoren op de Eastcape en daar als eerste ter wereld de nieuwe dag begroeten. Dat betekende wel om 4:30 opstaan, kinderen inladen en 40 minuten rijden naar de Eastcape. In het pikke donker met Dikke bertha in de 4WD stand lekker over het gravel pad aan het toeren toen er opeens vuilniszakken in de berm verschenen. Vuilniszakken... die heeft een staart.... OK, bij nader onderzoek koeien naast de weg die liggen te slapen...... en vervolgens 1 met zijn dikke kont op de weg... whaaa.. remmen en er nog net langs kunnen rijden... Oeps... dus tempo wat omlaag. Dat was maar goed ook want even later wilde er 1 voor onze auto de weg opversteken. Ik het raampje opengedraaid en die koe vriendelijk doch dringend verzocht van de weg af te gaan. De koe gaaf daar gehoor aan dus wij koden verder. Ik riep nog optimistisch ... and stay there.... maar de koe was brutaal en riep heel hard MOEEEE terug terwijl wij verder reden.
Gelukkig zonder brokken bij de vuurtoren aangekomen. Moesten we alleen wel nog even 600 treden op. Esther met Eva op de rug en ik met Jasper. Intussen begon het al flink te dagen dus we hebben flink doorgestapt en waren op tijd boven. Boven waren nog een paar andere dappere dodo's die er net als wij vroeg uit waren gekomen. Langzaam werd het steeds lichter en kreeg de lucht fantastische oranje en rode kleuren. Uiteindelijk verschijnt er dan een klein streepje licht aan de horizon, wat je letterlijk groter ziet worden en met een paar minuten staat de hele zon boven de horizon. Toch wel speciaal. De zon hadden Esther en ik in Thames al regelmatig zien ondergaan, maar zo'n opkomst geeft toch wer een heel ander soort licht.
Uiteindelijk ons boeltje weer gepakt en terug naar de camping gegaan. Bij daglicht was de spectaculaire weg waarover we gereden hadden pas goed zichtbaar. Een smal pad, net boven de klippen en de zee. Erg gaaf.
De rest van de dag hebben we wat gehangen, verstoppertje gespeeld en boekjes gelezen en rond een uur of 2, na de lunch, zijn we weer teruggereden.
Al met al een heerlijk kort weekendje weg. Gaan we zeker snel weer doen!
Ik zal de foto's even in een nieuw berichtje posten.
Maarten.
P.S. Tot mijn grote opluchting werkt "goodbye sandfly" perfect om die kleine vuile bijtende etterbakken van zandvliegen op een afstand te houden en is de jeukschade beperkt gebleven! Yes!!!
Wednesday, January 18, 2012
Jeroen en Jasper in de krant
Jeroen en Jasper hebben gisteren de Gisborne Herald gehaald! Een fotograaf die de foto's maakte bij een stukje voor de krant heeft een leuke foto van onze 2 bengels gemaakt die zowel op de voorpagina prijkte als groot op blz 2.
Wij zo trots als een pauw natuurlijk. Hopelijk is het na het uploaden op blogspot nog leesbaar.
Verder gaat het leven hier zo zijn gangetje. het weer is erg lekker. Paar hete dagen, paar koelere dagen, een korte plensbui. Ideaal. De moestuin doet het er erg goed bij en de eerste tomaten, komkommers en een paprika zijn al gespot.
Mijn werk blijft druk, leuk en uitdagend. Een hoop nieuwe kennis, meebeslissen bij belangrijke zaken en een gezellige werkvloer.
Omdat de kids nog vakantie hebben is Esther daar erg druk mee. Naar zwemles, oefenen op de daycare, boodschappen, koken maar ook af en toe relaxen in de tuin met de kids in het zwembadje en op de trampoline. Deze maand gaan ze voor het eerst echt naar de daycare en gaat Esther vast meelopen op de praktijk. Lijkt me erg gezellig.
Binnenkort een wat uitgebreidere update, zal zo nog even wat foto's plaatsen.
Wij zo trots als een pauw natuurlijk. Hopelijk is het na het uploaden op blogspot nog leesbaar.
Verder gaat het leven hier zo zijn gangetje. het weer is erg lekker. Paar hete dagen, paar koelere dagen, een korte plensbui. Ideaal. De moestuin doet het er erg goed bij en de eerste tomaten, komkommers en een paprika zijn al gespot.
Mijn werk blijft druk, leuk en uitdagend. Een hoop nieuwe kennis, meebeslissen bij belangrijke zaken en een gezellige werkvloer.
Omdat de kids nog vakantie hebben is Esther daar erg druk mee. Naar zwemles, oefenen op de daycare, boodschappen, koken maar ook af en toe relaxen in de tuin met de kids in het zwembadje en op de trampoline. Deze maand gaan ze voor het eerst echt naar de daycare en gaat Esther vast meelopen op de praktijk. Lijkt me erg gezellig.
Binnenkort een wat uitgebreidere update, zal zo nog even wat foto's plaatsen.
Saturday, January 7, 2012
Subscribe to:
Posts (Atom)