Zo, tijd voor weer wat nieuwe foto's. Veel kijk plezier!

Kruipen, staan en koude voeten

Hier in NZ is de zomer nu dan echt afgelopen. Dat wil niet zeggen dat we helemaal geen zon meer zien, maar wel dat de nachten ijskoud zijn. Afgelopen nacht was het echt bibberen en hadden we 2 dekens een pyjama en elkaar nodig om warm te blijven. Niet dat het heel hard vriest ofzo, maar wel dat het binnen net zo koud is als buiten. vanmorgen was het 11 graden in huis wat toch wel erg fris is.

Met de boys gaat alles goed. Jasper kan inmiddels kruipen en is sneller dan je denkt. Gisteren had ik hem in de kamer gelegd en na 2 minuten lag mijnheer voor de voordeur op het deck. Oeps, niet gedacht dat hij zo snel zou zijn. Gelukkig lagen er een paar schelpen die hij mooi vond zodat hij niet het deck was afgekukeld. Beetje beter opletten dus. Hij houdt ook regelmatig wedstrijdjes met ons wie er het eerste bij het bakje van Floyd is. En dat wint hij ook af en toe. Ik geloof niet dat hij al brokjes gegeten heeft, maar hij heeft wel alle bakjes al een paar keer omgegooid. Je ziet hem die kant opgaan en dan denk je, ik heb nog even, en dan opeens is hij er al.

Verder hebben we hem voor het eerst staand in zijn bed aangetroffen. Dat was wel even schrikken. Mijnheer heeft nu de smaak te pakken en trekt zich overal aan op waar hij maar houvast heeft. Als hij dan eenmaal staat snapt hij erniet zoveel van en valt hij meestal met een grote bonk weer om, maar dat mag de pret niet drukken.

Jeroen is inmiddels een kleine aap geworden. Overal waar hij kan klimt hij op. Zo vond ik hem in Jasper zijn bed (met een speen in zijn mond) en Esther kwam Jeroen tegen op de 3e plank van de boekenkast, op weg naar boven. Oei. Dus maar veel naar de speeltuin zodat hij daar kan klimmen. Verder is Jeroen helemaal gek op fietsen. Elke dag wil hij een FLINK stuk fietsen. En hij is er tegenwoordig zo goed in dat wij moeite hebben hem lopend bij te houden: af en toe moeten we echt een tussensprintje inzetten om weer bij hem in de buurt te komen. Maar Jeroen is dan helemaal gelukkig en fietst luid zingend voor ons uit! Gezelligheid alom dus, alhoewel Jeroen af en toe ook nig flink kan bokken.

Om hem 's nachts wat beter te laten slapen lopen we tegenwoordig vlak voor het slapengaan een rondje buiten met hem om sterren te kijken. Ook dat vindt hij erg mooi. Hij mag dan zelf de zaklamp vsathouden en kan er al heel goed mee mikken. Ook kletst hij dan 100-uit. Zo hebben we al "geen maan, wel sterren" gehad, "wel maan, geen sterren, maan achter de wolen" en "wel maan en wel sterren". Ook zagen we op een gegeven moment een bootje op het water. "die zijn aan het vishengelen met de vishengel" zei Jeroen toen, "gaan ze vis vangen en opeten". Gisteren liepen we ook langs de zee en toen zei hij opeens over de wolken aan de horizon:" die wolken zijn omlaaggestort papa, daar moeten we even nartoe gaan en weer terug omhoog doen". Tja, wat kan je daar dan op zeggen. Als we dan een rondje gelopen hebben moet hij daarna naar bed en hij lijkt er inderdaad een stuk beter van te slapen.

Met Esther en mij gaat ook alles goed. We krijgen langzaam maar zeker wat meer slaap. Vooral ik omdat ik mij de mannelijke kunst van het overal doorheenslapen aan het eigenmaken ben. Toch wel handig. Nu Jeroen wat beter slaapt slaapt Es ook iets beter, totdat Jeroen weer een onrustige nacht heeft en ze er alsnog 10 keer uitmoet.

Op werk weer een paar interessante patienten gehad en ook lekker met de website bezig geweest. Die begint nu langzaam maar zeker gebruikt te worden met alle extra functionaliteit die ik heb toegevoegd.

Kortom alles gaat hier zo zijn gangetje,

Heel veel groeten

My first kiwi

Zo, vandaag heb ik dan mijn eerste wilde kiwi gezien. Een jonkie, ongeveer 10 dagen oud. Helaas niet in de bush, maar in de kliniek. Een mijnheer van DOC (department of conservation) kwam hem brengen. Hij was in een soort klimplant terecht gekomen en had zijn poot gebroken. De poot moet waarschijnlijk geamputeerd worden en de kiwi gaat een soort van fok prgramma in waarbij ze proberen eieren in de broedmachine uit te broeden en de kiwi's terug in de natuur te plaatsen.
Morgen gaat de mini kiwi dan ook naar een gespecialiseerd opvang centrum, maar eerst mocht ik er nog wat mee freubelen; de gebroken poot opfrissen, alle maden er van af wassen, beetje pijnstiller en onderhuids vocht en nu slaapt de kiwi lekker een nachtje in de praktijk.
Wel een heel apart beest hoor. Zit ook helemaal geen geur aan ofzo, heel raar. Enfin, hier de foto's.

Nieuwtjes

Zo, weer even tijd voor wat laatste nieuwtjes.

Als eerste heeft Jeroen voor het eerst op zijn potje geplast! Hoera, hulde, jippie. Hij heeft hiermee eindelijk zijn duplo "scoop" verdiend en is er helemaal mee in de wolken. Hij kwam zelf met zijn potje aanzetten en vertelde dat hij moest plassen. Heeft Esther hem geholpen zijn luier uit te doen en vervolgens heeft hij een klein plasje op de pot gedaan. Helaas is het tot nu toe bij die ene keer gebleven, maar goed, de kop is er af zullen we maar zeggen.

Met de boys gaat het verder goed. Sinds jasper zijn eigen kamer heeft slaapt hij een stuk beter. Helaas is Jeroen nu 6x per nacht wakker dus we krijgen nog steeds belachelijk weinig slaap en dat breekt ons toch wel op. Af en toe zit er een goede nacht tussen en dan laadt je weer een beetje bij. Jasper tijgert inmiddels het hele huis door en gaat daarbij ook flink hard! Let je evenniet op heeft hij de computer aangezet of ligt hij op een CD te sabbelen. Het is een lekker menneke en ik ben blij dat ik nu eindelijk ook een goede band met hem heb opgebouwd. Dat duurde een stuk langer met Jeroen, maar nu zijn we helemaal blij met elkaar.

Tot slot ben ik vandaag voor het eerst met de mountainbike over de kop gegaan tijdens het afdalen. Ik ging nog even snel fietsen voor het donker werd maar moest wel zwaar in de schemering weer terug naar beneden. Ik vond zelf dat het lekker vlot ging tot ik een bocht nam en er een auto de berg op kwam tuffen. Ik moest vol in de ankers en omdat ik op het smalle pad net wat te ver naar de kant ging kwam ik in het losse grind terecht. Ik zag mijn voorwiel wegglijden en vervolgens heb ik mijn fiets ingehaald: een salto over het stuur heen en zo het grind in. Wonder boven wonder had ik alleen een schram op mijn been en gelukkig ben ik ook niet doorgegleden het ravijn in. Effe schrikken dus, maar met een sisser afgelopen.

Hela, Jeroen heeft net zijn 2e plasje opde pot gedaan!!! as we speak zullen we maar zeggen. Esther doet nu een dansje voor hem!! Gaat het toch nog gebeuren. Nou, even mee feesten dan maar! Tot de volgende keer!