Ditjes en datjes

Zo weer eens tijd om wat op het wereld wijde web te zetten. Geen mooi verhaal dit keer, maar meer wat losse stukjes.

Om te beginnen heb ik een prijs gewonnen! Hoera hoera. De foto van Jeroen in de deuropening die wat lager op deze pagina staat komt in het volgende nummer van het D-photo magazine te staan. In dit NZ tijdschrift hebben ze elke maand een foto wedstrijd met kinderfoto's. Ik had die foto van Jeroen ingestuurd maar was blij verrast dat ik gewonnen had. De hoofdprijs ook nog: een gratis jaar abbonnement! Cool. Uiteraard wordt de betreffende pagina hier ingescand en op de website gezet. Ik geloof dat de nieuwe editie in april uitkomt dus nog een paar weken geduld dus!

Dan nu over naar de boys. Jeroen zit inmiddels helemaal en volledig in de "ik ben twee en ik zeg NEEEEEEEEEEEEEEEE" en ga heel hard huilen fase. Dolletjes...NOT. Alles wat je vraagt, voorstelt of opdraagt wordt met een nee beantwoord, 9 van de tien keer gelijk opgevolgd door een enorme krijspartij. Niet altijd even makkelijk dus. Verder gaat het wel heel goed met hem. Hij groeit als een speer, kan met beetje hulp tot 20 tellen. Ook de letters gaan er steeds beter inzitten. Leuk om te zien hoe hij zich ontwikkelt. Hij heeft een woordenschat waar es en ik af en toe van schrikken. Regelmatig gebruikt hij woorden in de juiste context waarvan wij niet beseften dat hij ze kende. Hele zinnen ook geen enkel probleem en zijn logica is ook geen speld tussen te krijgen: Nee mama, ik kan niet nog een hapje nemen want ik heb nog eten in mijn mond"... dus.. Verder doet hij alles wat wij doen na: pakt hij zijn eigen sleutels, loopt naar zijn bij en start die met bijbehorende geluiden (nji-nji-nji-nji-VROEEEEMMMM). Zwaait ons gedag en roept dat hij naar de praktijk gaat. Ook wil hij nadat we iets samen gedaan hebben even met ons "praten". We moeten dan de dag even met hem doornemen en bespreken wat we gedaan hebben. En als Esther en ik aan het praten zijn begint hij er ook quasie serieus doorheen te praten waarbij woorden gebruikt die hij ons net heeft horen zeggen. Al met al naast alle dwarsigheid ook een hoop lol dus.

Jasper heeft ook een tussensprint ingezet. Helaas voor ons is mijnheer gaan kruipen. Nou ja, meestal nog niet echt op handen en knieen maar meer een soort gevorderd tijgeren. kijk je 2 seconden niet ligt mijnheer opeens aan de andere kant van de kamer je gymschoenen op te eten.. Oeps. Opletten dus. Gelukkig past het meest van Jeroen zijn speelgoed niet of slechts gedeeltelijk in zijn mond. Jeroen is Jasper zijn grote held. Als jasper Jeroen kan zien is hij een en al aandacht en volgens ons wil hij nu al het liefste met Jeroen meespelen. Jammer voor hem is Jeroen niet zo van hem gediend nadat hij een paar keer gruwelijk hard aan zijn haren heeft getrokken. Als Jasper nu maar in Jeroen zijn buurt komt begint Jeroen al "Auw auw auw" te roepen. Verder heeft hij vandaag voor het eerst de slappe lach gehad. Jeroen en ik waren met een balletje aan het overgooien en Jasper lag helemaal in een deuk. We hebben er een filmpje van gemaakt dus hopelijk kan ik dat eerdaags genoeg verkleinen om online te zetten (kan iemand daar nog handige software voor aanbevelen??). Als je daar naar kijkt kan je niet anders dan spontaan meelachen!

Ook met mij en Esther gaat het goed. Esther werkt nog steeds 2 dagen per week en dat bevalt nog steeds goed. Buiten het werk om heeft ze het razend druk met onze 2 rakkers. Die wisselen elkaar keurig af met lastig zijn zodat er altijd wel iets te beleven valt. Bij mij op werk is het een beetje rustiger. Niet meer de ongeloofelijk hectiek van de zomermaanden. Buiten de pret met de kids business as usual dus.

Zo, dat was het weer even. Heel veel groeten vanuit NZ.

Maarten